O żubrze

Systematyka | Losy żubra i bizona |

Systematyka

Żubr (Bison bonasus L.) jest największym ssakiem Europy. Wspólnie z bizonem należy do rzędu parzystokopytnych (Cetartiodactyla), rodziny pustorogich (Bovidae), rodzaju Bison. Przodkowie żubra i bizona zamieszkiwali niegdyś rejony północno – wschodniej Azji, skąd wyemigrowali do Europy i Ameryki Północnej. Po ostatecznym rozdzieleniu obu gatunków (ponad 10 tys. lat temu), do którego doszło na skutek zalania lądowego przejścia pomiędzy Azją i Ameryką, w Europie wykształciły się dwa podgatunki żubra: żubr nizinny – białowieski (Bison bonasus bonasus) oraz żubr kaukaski (Bison bonasus caucasicus). W Ameryce natomiast powstały dwa podgatunki bizona: bizon preriowy (Bison bison bison) oraz bizon leśny (Bison bison athabasce).

Losy żubra i bizona

Na skutek zmniejszania powierzchni leśnej oraz kłusownictwa w czasie pierwszej wojny światowej doszło do wyginięcia ostatniej wolnej populacji żubra w Puszczy Białowieskiej (1919r.). Współczesna populacja żubra została odtworzona z 12 osobników przebywających w ogrodach zoologicznych. Los bizona w Ameryce był podobny. Jego populacja została zdziesiątkowana z powodu kłusownictwa, chorób oraz zwiększenia obszarów wypasu bydła. W przypadku tego gatunku nie doszło do całkowitego wyginięcia zwierząt żyjących na wolności, lecz wyłapania i hodowli zagrodowej ocalałych osobników. Jednak na skutek wsiedlenia kilkutysięcznej grupy bizonów preriowych na obszar zajmowany przez około 300 bizonów leśnych, nastąpiło wymieszanie się obu podgatunkow.

Aktualna liczba żubrów żyjących w Europie wynosi ponad 4300 osobników, liczba bizonów w Ameryce Północnej szacowana jest na około 500 tysięcy.